Testcase 24

Kyara van Rijnsbergen (Contractmanager, afdeling Commercie en Financiën) is sinds 2014 in dienst op basis van een contract voor onbepaalde tijd van 40 uur per week.

Ongeveer anderhalf jaar geleden heeft zij zich ziekgemeld wegens overbelasting in haar functie. Sindsdien is zij aan re-integreren. In de loop van de tijd is zij weer taken gaan oppakken binnen haar eigen functie. Inmiddels werkt zij tussen de 32 en 34 uur per week op het niveau en snelheid van haar functie.

Volgens de bedrijfsarts is sprake van blijvende beperkingen in belastbaarheid voor de overige uren. Hoewel formeel het tweede ziektejaar nog niet volledig is verstreken – we zijn halverwege het tweede jaar – geeft Kyara tijdens een gesprek met jou als HR-manager het volgende aan. Zij is klaar met het gedoe rond re-integratie en ook met het naar de bedrijfsarts gaan en dergelijke. Ze wil rust, duidelijkheid en zegt dat ze goed functioneert op de uren die ze nu draait, namelijk de 32 uur per week.

Kyara doet het voorstel om haar contract per direct aan te passen naar 32 uur per week in plaats van 40 uur. Ze is bereid de resterende uren volledig los te laten, inclusief het bijbehorende loon en eventuele rechten op verdere loondoorbetaling binnen de wachttijd van twee jaar. Ze krijgt namelijk over de niet gewerkte uren tussen 32 en 40 uur 70 % van het loon en daarvan wil ze afzien om van het ‘re-integratie-verhaal’ af te komen.

Ze zegt: “Ik wil gewoon af van de rompslomp. Ik weet wat ik aankan, en dat zijn geen 40 uur meer.” Zij benadrukt dat dit een bewuste keuze is en dat ze hier volledig achter staat.

Hoe ga je hiermee om?